Mit: Każdy ból ręki lub mrowienie oznacza zespołu cieśni nadgarstka, zwłaszcza jeśli używasz komputera przez cały dzień.

Przy pierwszych oznakach bólu, drętwienia lub mrowienia w dłoni lub nadgarstku ludzie mogą przypuszczać, że jest to oznaka zespołu cieśni nadgarstka - zwłaszcza jeśli intensywnie pracują na  komputerze przez większość dnia. Tak jak w przypadku powtarzających się ruchów wykonywanych przez dłuższy czas, pisanie na klawiaturze lub używanie myszki komputerowej przez cały dzień może powodować bóle i sztywność w dłoniach i nadgarstkach. Ale to niekoniecznie zespół cieśni nadgarstka.

Czy ból w moim nadgarstku i ręce spowodowany jest  przez zespół cieśni nadgarstka czy przez coś innego?

Zespół cieśni nadgarstka ma specyficzne objawy, które odróżniają go od innych stanów, które mogą powodować ból i drętwienie w dłoni. Na przykład zespół cieśni nadgarstka zazwyczaj powoduje mrowienie i drętwienie w kciuku , palcu wskazującym i  palcu środkowym, ale nie w sedecznym i nie małym . Ból w zespole cieśni nadgarstka jest zwykle gorszy w nocy.

Mit: Tylko osoby pracujące w fabryce lub przez cały dzień mają zespół cieśni nadgarstka.

Badania naukowe potwierdzają, że niektóre zawody są związane z większym ryzykiem wystąpienia objawów zespołu cieśni nadgarstka. Dotyczy to zwłaszcza zawodów narażonych na  wysoki poziom wibracji ,  narażonych na długotrwałą pracę z przeciążeniem stawu nadgarstka ( ruchy zgięcia, przeprostu lub pozycje wymuszone) albo aktywność  z  wysoką powtarzalnością i monotonią.

Jest wiele kontrowersji, czy zespół cieśni nadgarstka jest chorobą zawodową i czy jest związany z pracą, czy nie. W wielu publikacjach  stwierdzono, że powtarzające się ruchy rąk i nadgarstków, na przykład podczas  pracy na taśmie montażowej, są związane z wystąpieniem objawów zespołu cieśni nadgarstka.

 Miejsca pracy o największym ryzyku zespołu cieśni nadgarstka obejmują:
• Praca w przemyśle mięsnym i przetwórczym ryb
• Prace z młotem pneumatycznym lub prace leśne z użyciem piły łańcuchowej
• Elektroniczne prace montażowe

Narażenie  jest obecne, ale mniej silne w pracy komputerowej. Osoby, które wykonują prace montażowe w produkcji, szyciu, wykańczaniu, czyszczeniu, przy mięsie, drobiu lub oprawianiu  ryb mają trzy razy większe ryzyko rozwoju zespołu cieśni nadgarstka niż osoby nienarażone.
Pomimo  doniesień  potwierdzających zwiększone  ryzyko choroby w związku z wykonywaną pracą, istnieją niewiele klinicznych dowodów na poparcie ruchu powtarzalnego jako bezpośredniej przyczyny zespołu cieśni nadgarstka. Dokładną przyczyną zespołu cieśni nadgarstka jest prawdopodobnie kombinacja osobistych czynników ryzyka i narażenia zawodowego związanego z pracą. Sugeruje się, że czynniki związane z pracą działają jako "iskra"  wywołująca ból w zespole cieśni nadgarstka, gdy są obecne inne czynniki ryzyka, takie jak : kobieta w wieku menopauzalnym z cukrzycą lub usposobieniem rodzinnym

Mit: Jedynym sposobem na złagodzenie bólu nadgarstka jest zabieg chirurgiczny.

Po zdiagnozowaniu zespołu cieśni nadgarstka operacja jest bardzo skutecznym,  ale nie  jedynym narzędziem złagodzenia bólu.

 Istnieje kilka metod  nieoperacyjnych, które mogą przynieść ulgę osobom, które chcą odłożyć lub uniknąć operacji:

• Odpoczynek nadgarstka, unikanie powtarzającego się  lub intensywnego ruchu w nadgarstku
• Noszenie ortezy unieruchamiającej nadgarstek
• Korzystanie z krioterapii ( woreczki z lodu)
• Stosowanie NLPZ lub leków moczopędnych
• Sterydy  doustne: stosowanie  kortykosteroidu w tabletkach , takiego jak prednizon
• Sterydy miejscowo : blokady steroidowe

Jeśli występuje poważny przypadek zespołu cieśni nadgarstka, który powoduje zaniki  mięśni lub występuje potencjalnie trwałe uszkodzenie nerwu pośrodkowego, albo objawy nie ulegaja remisji zaleca się jak najszybciej operację.

Mit: Operacja zespołu nadgarstka jest często nieudana.

Operacja zespołu cieśni nadgarstka, znana również  jako odbarczenie nerwu posrodkowego w kanale nadgarstka ( neuroliza) jest szybką, skuteczna i bezpieczną metodą leczenia popularna na całym świecie.  Skuteczność tej procedury jest wysoka i wynosi  90%. Chociaż wymaga 2-4 tygodni na wygojenie, większość pacjentów uzyskuje pełne wyzdrowienie, z ustąpieniem objawów bolowych i stopniowa poprawa funkcji nerwu.

W razie potrzeby można przeprowadzić reoperację , ale rewizje są rzadkie ( 3,7% operowanych pacjentów) i obarczone znacznie gorszym rokowaniem.

Mit: Operacja cieśni nadgarstka spowoduje długotrwałe zwolnienie z pracy

Wiele osób  boi się leczenia operacyjnego nadgarstka , ponieważ obawia się utraty sprawności ręki przez wiele tygodni, a nawet miesięcy, i utraty pracy na skutek długotrwałego zwolnienia. Jest  to niesłuszne , okres odzyskiwania sprawności i gojenia  może być stosunkowo krótkotrwały i trwa do czasu zdjęcia szwu tj. ok 2-3 tygodni .
Zaleca się ok. 3-4 tygodnie odciążenia operowanej ręki, ale w rzeczywistości pacjenci, którzy pracują z minimalnym zaangażowaniem operowanej  ręki, mogą wrócić do pracy w ciągu tygodnia lub dwóch. Przez pewien okres można stosować  ortezę, aby stabilizować  nadgarstek w pozycji neutralnej, zwłaszcza w nocy.

Pacjenci, którzy mieli wykonany  zabieg  operacyjny dominującej ręki lub mają istotne narażenie zawodowe , na przykład pracownicy linii montażowej, mogą poczekać od sześciu do ośmiu tygodni przed powrotem do pracy. Po dwóch lub trzech miesiącach większość pacjentów ma zakończone leczenie z powrotem sprawności,  siły i precyzji dłoni. Okres ten jest dłuższy u osób z bardzo zaawansowanymi zanikami  mięśniowymi i utrwalonym uszkodzeniem, gdzie regeneracja nerwu i reinerwacja może nie być całkowita.

Mit: operacja endoskopowa  jest bardziej ryzykowna  niż technika mini-open.

W przeszłości wielu pacjentów obawiało się operacji laparoskopowej  ze względu na większe ryzyko powikłań, takich jak uszkodzenie nerwów.

Jednak obecne badania wskazują, że nie ma statystycznie istotnego dodatkowego ryzyka powikłań wynikających z zastosowania endoskopu.  Przegląd 28 badań porównujących otwarte i endoskopowe metody  uwalniania nerwu pośrodkowego w zespole cieśni nadgarstka stwierdził, że:
• Obie metody były równie skuteczne w łagodzeniu objawów i poprawie funkcjonowania oraz miały podobne niskie wskaźniki poważnych powikłań
• Operacje endoskopowe pozwalały pacjentom powrócić do pracy szybciej (średnio o osiem dni), ale były droższe i dłuższe w związku z używanym instrumentarium.

Osoby, które podejrzewają, że mogą mieć zespół cieśni nadgarstka - lub zostały zdiagnozowane, ale mają pytania dotyczące ich leczenia - powinny zwrócić się do lekarza neurochirurga który zaproponuje skuteczny plan  leczenia.