Kiedy operacja chirurgiczna zespołu cieśni nadgarstka jest potrzebna ? Czy po operacji ból na pewno minie ? Kiedy operować?

Leczenie chirurgiczne jest wysoce skuteczne – całkowita poprawa z ustąpieniem dolegliwości wynosi ponad 90%. Poprawa jest zależna od czasu trwania zespołu , a nie wieku chorego, dlatego nie należy zwlekać z operacją, która jest leczeniem najskuteczniejszym.

W przypadku zespołó pourazowych, ostrych przy braku poprawy po repozycji złamania , dekompresja operacyjna nerwu powinna zostać  podjęta tak szybko jak to możliwe, żeby zapobiec wtórnemu trwałemu uszkodzeniu nerwu. Do rozpoznania wystarcza wywiad i badanie fizykalne, EMG nie jest wymagane.

W przypadku zespołów przewlekłych u pacjentów z niewielkim nasileniem objawów i mniejszym opóźnieniem przewodzenia w elektromiografii ( EMG) można podjąć w pierwszej kolejności próbę leczenia zachowawczego.

 Natomiast w przypadku braku poprawy, objawów trwających ponad 6 m-cy, wystąpienia osłabienia siły mięśniowej ręki, zaniku mięśni kłębu, parestezji po stronie promieniowej , wydłużenia czucia dyskryminacji powyżej 6mm oraz wydłużenia przewodzenia w EMG leczenie nieoperacyjne nie przynosi rezultatów. Leczenie operacyjne jest zalecane w przypadku występowania czynników usposabiających ( predykcyjnych) .

W przypadku zespołu cieśni nadgarstka o charakterze przewlekłym obie techniki operacyjne otwarta i endoskopowa są wysoce skuteczne: leczenie endoskopowe wiąże się z mniejszą traumatyzacją tkanek, mniejszym bólem miejscowym i szybszym powrotem do pracy, ale jest obarczone wyższym ryzykiem powikłań , wyższym kosztem i mniejszą dostępnością. Metoda otwarta jest metodą z wyboru w przypadku  ostrych pourazowych ZCN.